Piękność dnia (Belle de jour, 1967)

Film rozpoczyna się od scen zestawionych na zasadzie kontrastu. Przywodząca na myśl powieści sentymentalne przejażdżka mężczyzny i kobiety dorożką zostaje przerwana. Zaraz potem następuje brutalna scena biczowania niewiernej żony. Dopiero po chwili widz orientuje się, że to nie rzeczywistość, tylko wizja bohaterki. Po scenie pełnej okrucieństwa powraca konwencja sentymentalna – obraz szczęśliwego młodego małżeństwa. Okazuje się jednak, że ta sielanka nie jest do końca prawdziwa. Kolejne wizje Severine – głównej bohaterki, młodej mężatki – wyjaśniają, że była ona molestowana w dzieciństwie, dlatego teraz czuje obawę przed bliskością. Mąż jest dla niej bardzo wyrozumiały, jednak lęki kobiety nie pozwalają żadnemu z nich na bycie szczęśliwym. Severine chce się zmienić. Swoistą terapią ma być praca w domu publicznym. Widz obserwuje stopniową przemianę bohaterki z pełnej obaw, chłodnej damy w świadomą swej seksualności kobietę. Do osiągnięcia szczęścia jednak jeszcze daleko.
Obraz Buñuela jest bardzo ciekawie skonstruowany. Sceny realistyczne przeplatają się z wizjami bohaterki i jej wspomnieniami z dzieciństwa. Film jest nie tylko opowieścią o losach Severine i jej problemach. To także panorama francuskiego społeczeństwa. Buñuel jest wnikliwym obserwatorem, który odsłania ludzką dwulicowość, zakłamanie, skłonność do stwarzania pozorów szczęśliwego, uczciwego życia. Nikt nie mówi o istnieniu domów publicznych, ale niemal każdy wie, gdzie się znajdują. Wiele kobiet podejmując pracę w takim miejscu decyduje się na prowadzenie podwójnego życia. Powszechnie szanowani mężczyźni tylko tam ujawniają swoją skłonność do perwersji.
W filmie, zwłaszcza w scenach wizyjnych, pojawiają się symbole, których odczytanie umożliwia lepsze rozumienie dzieła. Czerwony strój Severine jest znakiem namiętności, ale zapowiada również niebezpieczeństwo. W innym widzeniu bohaterka w białej sukni obrzucana jest błotem. To symbol grzeszności, winy, nieczystości. Występowanie na przemian scen rzeczywistych z wizyjnymi wskazuje na niemożność poznania całej prawdy o człowieku.
„Piękność dnia” to godne uwagi dzieło Buñuela. Historia niezwykle ciekawa, bardzo dobrze opowiedziana. Trzeba docenić świetny portret psychologiczny głównej bohaterki umiejętnie zagranej przez Catherine Deneuve. Film warty zobaczenia.